Հ.Մ.Ը.Մ.ի հիմնադիր սերունդի աւագ ներկայացուցիչն է Շաւարշ Քրիսեան, որ «Մարմնամարզ» թերթին ճամբով, 1911-էն սկսեալ ջատագովը կը հանդիսանայ հայկական ողիմպիական խաղեր կազմակերպելու եւ մարզական բոլոր ակումբներն ու խումբերը մէկ ընդհանուր դրօշի տակ համախմբելու իր վաղեմի երազին։

Շաւարշ Քրիսեան ծնած է 1886-ին, Պէշիկթաշ։ Ան կը յաճախէ Պարտիզակի Ամերիկեան վարժարանը եւ Պոլսոյ Ռոպէրթ քոլէճը։ Կանուխէն իր մէջ կը ծնի բուռն սէր մը մարզանքի հանդէպ։ Ռոպէրթ քոլէճին մէջ ան կը ծանօթանայ Գրիգոր Յակոբեանին, հայ սկաուտութեան ապագայ մեծ առաջնորդին։ Քրիսեան Յակոբեանի միջոցով յարաբերութիւն կը հաստատէ Փարիզի լիսէ Ժանսոնի անուանի վարիչ փրոֆ. Տեպոնէի հետ, թղթակցութեամբ հետեւելով մարմնակրթանքի անոր դասերուն։ 1906-ին կը մեկնի Փարիզ, ուր անմիջականօրէն կը հետեւի իր ուսուցիչի դասերուն։ Ապա, ընկերներուն օժանդակութեամբ կը վերադառնայ Լոնտոն, ուր կը մնայ երեքուկէս տարի, իր ազատ ժամերուն հետեւելով մարզանքի։ 1909-ին կը վերադառնայ Պոլիս։

Քրիսեան զանազան վարժարաններու մէջ կը ստանձնէ մարզանքի ուսուցչութեան պաշտօններ, միաժամանակ աշխատելով որ թաղերու մէջ բացուին մարզարաններ։ Ան կը ջանայ մարմնակրթական ճաշակը եւ սէրը տարածել հայ ժողովուրդի բոլոր խաւերուն եւ դասակարգերուն մէջ, իրեն խորհրդատու եւ գործակից ունենալով մարմնակրթանքի նուիրուած անձեր։ Անոնց շնորհիւ է, որ Քրիսեան կը ձեռնարկէ «Մարմնամարզ»ի հրատարակութեան։

Թերթը կորիզ մըն էր։ Ան կ’ըլլայ կորիզին ամէնէն տենդոտ աշխատողներէն մէկը։ Շարժումը սկսած էր, պէտք էր կազմակերպել եւ կանոնաւորել զայն։ Քրիսեան կը շարունակէ ընթանալ որդեգրուած ճամբէն, առանց ընկրկելու։

1914-ին, Ա. Աշխարհամարտի օրերուն, Քրիսեան կը դիմէ ֆրանսական հիւպատոսարան, ֆրանսական բանակին արձանագրուելու խնդրանքով։ Կ’ընդունուի, բայց հիւանդութեան մը պատճառով, Պոլիսէն մեկնումը կ’ուշանայ։ Վրայ կը հասնի չարաշուք Եղեռնը եւ, բազմաթիւ մտաւորականներու ու ազգային դէմքերու հետ, ան եւս կ’աքսորուի Այաշի բանտը, ուր կը նահատակուի, առանց հայ մարմնակրթական ընդհանուր միութիւն մը ստեղծելու իր երազը իրականացնելու։

Հայ մարմնակրթական շարժումի ամէնէն եռանդուն եւ նուիրեալ գործիչներէն մէկը։ Ծնած է 1886-ին։ Աշակերտ՝ Պոլսոյ Կեդրոնական Վարժարանին, ինքն է որ նոյն վարժարանի տղոց կը սորվեցնէ ֆութպոլը։ Ան կը կազմէ «Սանթրալ» ֆութպոլի խումբը, որ ժամանակագրական կարգով, հայկական ֆութպոլի պատմութեան երկրորդ խումբն է։ Չերազ այդ խումբով չի բաւարարուիր եւ կը ստեղծէ նաեւ Փրոթի կղզիի ֆութպոլի համանուն խումբը եւ գլխաւոր ոգին կը հանդիսանայ «Տորք» խումբին։

Պալքանեան պատերազմին կ’անցնի Փարիզ, ուր կը մնայ երկու տարի։ Ա. Աշխարհամարտին կ’անցնի Կովկաս, իբրեւ կամաւոր։ Կ’արձանագրուի Անդրանիկի հարիւրեակին։

1920-ին, Տիգրան Խոյեանի եւ Օննիկ Եազաճեանի հետ մաս կը կազմէ Հ.Մ.Ը.Մ.ի եռանդամ այն մարմնին, որ Հայաստանի կառավարութեան հրաւէրով հայրենիք կ’երթայ սկաուտական եւ մարզական շարժում կազմակերպելու համար։

Հայաստանի մէջ, Չերազ աշխատանքի կեդրոն կ’ընտրէ Կիւմրին, ուր ան կը զբաղի ամերիկեան որբանոցներու որբախնամի աշխատանքով։ Որբերէն կը պատրաստէ սկաուտներ։

Հայաստանի խորհրդայնացումէն ետք, Չերազ իր աշխատանքները կը շարունակէ իբրեւ ամերիկեան որբանոցներու ուսուցիչ։ Քէփթըն Պրաունի օժանդակութեամբ կը կազմէ սկաուտական խումբեր եւ կը մարզէ որբեր։ Կը գործէ դժուարին եւ նոյնիսկ անկարելի պայմաններու մէջ։ Իր աշխատանքին բերումով, օր մը վէճ կ’ունենայ չեկիստի մը հետ, ու այդ դէպքը ճակատագրական կ’ըլլայ իրեն համար։

21 Դեկտեմբեր 1927-ին, Թիֆլիսի մէջ ան կը գնդակահարուի չեկիստներու կողմէ։

Եղբ. Սահակ Նալպանտեան Հ.Մ.Ը.Մ.ի Հալէպի մասնաճիւղի առաջին սերունդի հաւատաւոր անդամներէն է, որ կանուխէն մուտք գործած է միութեան շարքեր։ Ան ծնած է Այնթապ, 1899-ին։

Եղբ. Սահակ հասակ կը նետէ Հ.Մ.Ը.Մ.ի եւ Հ.Յ.Դաշնակցութեան ազգանուէր ծառայութեան մեծ դպրոցին մէջ, ուր կը կազմէ անձնուրաց մարդու նկարագիր եւ գաղափարական դիմագիծ։ Հայութեան եւ Հայ Դատին հանդէպ իր ունեցած խոր հաւատքով, նուիրումով, ուղղամտութեամբ ու պարտաճանաչութեամբ ան սիրելի դէմք մը կը դառնայ բոլորին։ Իր սենդակիցներուն հետ, ան կը նկատուի Նոր Գիւղի հայաշատ արուարձանին հիմնադիրներէն մէկը։

Շրջապատը զինք կը ճանչնայ իբրեւ սակաւախօս, դատողութեամբ միշտ խոհեմ ու վճռական Հ.Մ.Ը.Մ.ական։

1960-ականներուն սկիզբը, երբ Սուրիոյ տարածքին տեղի կ’ունենայ Հ.Յ. Դաշնակցութեան տեղւոյն կազմակերպութեան ներկայացուցիչներուն ձերբակալութիւնը, հակաօրինական եւ հակապետական գործունէութիւն վարելու ամբաստանութեամբ, եղբ. Սահակ եւս կը ձերբակալուի ու կը բանտարկուի։ Բանտին մէջ, իր կրած չարչարանքներուն տեղի չտալու համար, ան ձերբակալութենէն շաբաթ մը ետք, 23 Յուլիս 1961-ին, իր իսկ ձեռքով վերջ կու տայ կեանքին, խիզախներու յատուկ մահ մը ունենալով։

Եղբ. Վարդգէս Տէր Կարապետեան կը հանդիսանայ Հ.Մ.Ը.Մ.ի առաջին Կեդրոնական Վարչութեան ատենապետը եւ միութեան համագաղութային կառոյցի կերտման գլխաւոր ճարտարապետը։

Ան ծնած է 1928-ին, Պէյրութ։ Պատանի տարիքին մաս կը կազմէ Պէյրութի պասքեթպոլի խումբին՝ դառնալով անոր լաւագոյն մարզիկներէն մէկը։

Իբրեւ հմուտ վարչական, եղբ. Վարդգէս բազմիցս կը մասնակցի Հ.Մ.Ը.Մ.ի Մերձաւոր Արեւելքի Պատգամաւորական Ժողովներուն, ներկայացնելով Լիբանանի շրջանը։ 1973-ին, ան մաս կը կազմէ Հ.Մ.Ը.Մ.ը համագաղութային կազմակերպութեան վերածելու յատուկ մարմինին։ Ապա, 1974-ին, 1979-ին եւ 1983-ին կ’ընտրուի Հ.Մ.Ը.Մ.ի Կեդրոնական Վարչութեան անդամ եւ իբրեւ ատենապետ ձեռնհասօրէն կը վարէ միութեան աշխատանքները՝ մինչեւ իր նահատակութիւնը 31 Յունուար 1986, երբ Լեւոն Պէրպէրեանի եւ Ներսէս Խիւտավերտեանի հետ, Պէյրութի մէջ ան զոհ կ’երթայ հայութեան թշնամիներու անարգ ոճիրին։

Ատենապետութեան 12 տարիներուն, եղբ. Վարդգէս ճիգ չի խնայեր Հ.Մ.Ը.Մ.ի համագաղութային կառոյցը դնելու ամուր հիմերու վրայ։ Ան կ’այցելէ շրջաններ, իբրեւ Կեդրոնական Վարչութեան շրջուն պատգամախօս։ Բծախնդրութեամբ եւ խոր հաւատքով մասնակից կը դառնայ համա-Հ.Մ.Ը.Մ.ական բոլոր ձեռնարկներու կազմակերպման։

Հ.Մ.Ը.Մ.ական իր գործունէութեան կողքին, եղբ. Վարդգէս կ’ունենայ ազգային-հասարակական բեղուն գործունէութիւն, իբրեւ Մեծի Տանն Կիլիկիոյ Կաթողիկոսութեան Ազգային Քաղաքական Ժողովի քարտուղար եւ Հ.Յ.Դ. Լիբանանի Կեդրոնական Կոմիտէի երկար տարիներու անդամ։

Յետ-մահու, 14 Նոյեմբեր 2008-ին, Հ.Մ.Ը.Մ.ի Կեդրոնական Վարչութիւնը իրեն կը շնորհէ միութեան բարձրագոյն՝ «Արժանեաց» շքանշանը։

Հ.Մ.Ը.Մ.ական պասքեթպոլի փառքի օրերը կերտած փայլուն սերունդի ներկայացուցիչներէն է եղբ. Լեւոն Պէրպէրեան։

Ան ծնած է 1927-ին, Պէյրութ։ Հ.Մ.Ը.Մ.ի շարքերուն մէջ եղած է գայլիկ եւ սկաուտ։ Երկար տարիներ մաս կազմած է Հ.Մ.Ը.Մ.ի Պէյրութի մասնաճիւղի պասքեթպոլի տղոց առաջին խումբին՝ ըլլալով սիրուած ու փնտռուած մարզիկը բոլորին, միութեան ապահովելով Լիբանանի ախոյեանութեան տիտղոսը։ Ան տիպարն էր միութեան կրտսերներուն եւ խանդավառողն էր իր շրջապատին։

Եղբ. Լեւոն ամբողջականօրէն նուիրուած էր հանրային-հասարակական աշխատանքներու։ Անդամ էր Համազգայինի յաջորդական Կեդրոնական Վարչութիւններու։ Իբրեւ հաւատաւոր դաշնակցական, ան ստանձնած է կուսակցական բազմաթիւ պատասխանատու պաշտօններ։ Եղած է Հ.Յ.Դ. Լիբանանի Կեդրոնական Կոմիտէի անդամ եւ լիբանանեան պատերազմի ամէնէն դժնդակ պահերուն գտնուած է պատնէշի վրայ, գործօն մասնակցութիւն բերելով հայութեան ինքնապաշտպանութեան աշխատանքներուն եւ մարտնչումներուն։

Իր հեզ ու ընկերական բնաւորութեամբ, իր ծառայասէր ոգիով եւ «Միշտ պատրա՛ստ» ըլլալու օրինակով, եղբ. Լեւոն տիպար Հ.Մ.Ը.Մ.ական մըն էր, որ Իր հեզ ու ընկերական բնաւորութեամբ, իր ծառայասէր ոգիով եւ «Միշտ պատրա՛ստ» ըլլալու օրինակով, եղբ. Լեւոն տիպար Հ.Մ.Ը.Մ.ական մըն էր, որ 31 Յունուար 1986-ին, Վարդգէս Տէր Կարապետեանի եւ Ներսէս Խիւտավերտեանի հետ, Պէյրութի մէջ զոհ կ’երթայ հայութեան թշնամիներու անարգ ոճիրին։

Յաջողութեան բոլոր հեռանկարներով օժտուած Հ.Մ.Ը.Մ .ական մըն էր եղբ. Ներսէս Խիւտավերտեան, որ 31 Յունուար 1986-ին, Վարդգէս Տէր Կարապետեանի եւ Լեւոն Պէրպէրեանի հետ, Պէյրութի մէջ զոհ կ’երթայ հայութեան թշնամիներու անարգ ոճիրին։

Եղբ. Ներսէս ծնած է 1956-ին, Պէյրութ։ Հ.Մ.Ը.Մ.ին կ’անդամակցի իբրեւ գայլիկ եւ սկաուտ։ Շրջան մը ան մաս կը կազմէ Հ.Մ.Ը.Մ.ի Պէյրութի պասքեթպոլի տղոց խումբին։ Իր սերնդակիցները զինք լաւ կը յիշեն ԼԵՎԱՄ-ի խաղերուն, երբ իր ներկայութիւնը բաւարար կ’ըլլար Ճեմարանի խումբին յաղթանակը ապահովելու համար։

Հ.Յ.Դաշնակցութեան ազգային-գաղափարական քուրային մէջ մեծցած ըլլալով, եղբ. Ներսէս զոհաբերութեան եւ նուիրումի օրինակ էր իր շրջապատին մէջ։ Ան Պատանեկան Միութեան վարիչ էր եւ կոմիտէի անդամ։

Պարտաճանաչութեան, խստապահանջութեան եւ ամբողջական նուիրումի օրինակն է եղբ. Սարգիս Ազնաւորեան, Հ.Մ.Ը.Մ.ի լիբանանեան ֆութպոլի 1940-ական տարիներու աննման աստղը։

Եղբ. Սարգիս ծնած է 1924-ին, Պուրճ Համուտ։ Փոքր տարիքէն, ան աչքի կը զարնէ ֆութպոլի դաշտերուն վրայ իր ունեցած տպաւորիչ ելոյթներով։ 1945-ին, ան մաս կը կազմէ Հ.Մ.Ը.Մ.ի ներկայացուցչական խումբին, խաղընկեր ունենալով իր կարգ մը դասընկերները, որոնց հետ ան կը կապուի եղբայրական անխզելի կապով, մինչեւ իր նահատակութիւնը՝ 23 Ապրիլ 1985, երբ զոհ կ’երթայ հայութեան թշնամիներու անարգ ոճիրին։

1940-ական տարիներու երկրորդ կիսուն, Լիբանանի ախոյեանութիւնը նուաճած անզուգական կազմին հետ, եղբ. Սարգիս Ազնաւորեան կը հանդիսանայ ամբողջական ընկերասիրութիւն, ինքնավստահութիւն, կորով եւ քաջութիւն ներշնչող մնայուն ներկայութիւն մը։ Ծայր աստիճան մաքրամաքուր եւ ֆութպոլը արուեստի վերածած այս մարզիկը կ’արժանանայ տեղացի մարզական պատասխանատուներու եւ մարզիկներու ամբողջական յարգանքին։ Լիբանանի ֆութպոլի ազգային խումբին շապիկը արժանաւոր կերպով կրող «երկաթէ գլուխով ֆութպոլիստ»ը կանաչ դաշտերուն վրայ յատկանշուած է իր հեզ ու բարեացակամ, բայց նաեւ՝ խիստ ու վճռական ներկայութեամբ։

1952-ին, եղբ. Սարգիս կը հեռանայ դաշտերէն, սակայն անցեալի իր շահագրգռութեամբ կը շարունակէ հետեւիլ իր պաշտած միութեան եւ անոր ֆութպոլի խումբին լուրերուն։

Օրինակելի Հ.Մ.Ը.Մ.ական մը ըլլալու կողքին, պարտականութեան ճամբուն վրայ ոչ մէկ զոհողութեան դիմաց ընկրկող կուսակցականն էր եղբ. Սարգիս։ Երիտասարդ տարիքին ան մաս կազմած է Հ.Յ.Դաշնակցութեան շարքերուն եւ գաղափարապաշտ մարդու ոգին արժեցուցած է իր կեանքի կենդանի օրինակով։ Երկար տարիներ եղած է Հ.Յ.Դ. Լիբանանի Կեդրոնական Կոմիտէի անդամ եւ խոնարհ հերոսի օրինակով անշահախնդրօրէն ծառայած է ի խնդիր Լիբանանի հայահոծ թաղամասերու պաշտպանութեան եւ ի սպաս հայ ժողովուրդի գերագոյն շահերուն, արժանանալով բոլորին յարգանքին ու սիրոյն։

Եղբ. Զաւէն Թաշճեան Հ.Մ.Ը.Մ.ի Այնճարի մասնաճիւղի հաւատաւոր անդամներէն մէկն էր, որ 42 տարեկանին զոհ գնաց հայութեան թշնամիներու անարգ գնդակին։

Եղբ. Զաւէն պատանի տարիքէն անդամագրուած է Հ.Մ.Ը.Մ.ի շարքերուն։ Թէեւ, իբրեւ մարզիկ, ան նկատառելի գործունէութիւն ունեցած չէ, սակայն, իբրեւ գիտակից ու պարտաճանաչ Հ.Մ.Ը.Մ.ական, ամուր հաւատք ունեցած է միութեան առաքելութեան հանդէպ եւ իր մասնակցութիւնը բերած է Այնճարի մէջ ծաւալած անոր բոլոր աշխատանքներուն։

Եղբ. Զաւէն Թաշճեան 1979-էն մինչեւ իր նահատակութիւնը՝ 3 Մարտ 1986 վարած է Հ.Յ.Դաշնակցութեան Այնճարի կոմիտէութեան ներկայացուցչութիւնը, անձնազոհութեամբ եւ բծախնդրութեամբ կատարելով իրեն վստահուած բոլոր աշխատանքները։

Եղբ. Պետիկ Ինճէեան Հայ Դատի բագինին զոհուած Հ.Մ.Ը.Մ.ականն է, որ 27 Մայիս 1976-ին նահատակուած է Փարիզի մէջ, իրեն վստահուած պատասխանատու գործը կատարելու ճամբուն վրայ։

Եղբ. Պետիկ ծնած է 1950-ին, Այնճար։ Փոքր տարիքէն ան մաս կազմած է Հ.Մ.Ը.Մ.ին, իբրեւ գայլիկ եւ սկաուտ։ Եղած է գործօն անդամ եւ վարած է բազմաթիւ բանակումներ, արշաւներ եւ ձիւնագնացութիւններ։

Իբրեւ տիպար Հ.Մ.Ը.Մ.ական, Պետիկ Ինճէեան եղած է Հ.Մ.Ը.Մ.ի Այնճարի միաւորի խմբապետ, Սկաուտ. Խորհուրդի անդամ եւ մասնաճիւղի վարչական։ Ան մեծ սէր ունեցած է ֆութպոլի հանդէպ եւ կազմած ու մարզած է մասնաճիւղին սկաուտական ֆութպոլի խումբը։ Շրջան մը եղած է մասնաճիւղին ֆութպոլի առաջին խումբին մարզիչն ու խմբապետը։

1973-ին, Հ.Մ.Ը.Մ.ի Այնճարի ֆութպոլի խումբը Պէքայի առաջնութիւնը կը շահի շնորհիւ եղբ. Պետիկի ջանքերուն։ Տարի մը ետք, ան կը հրաւիրուի մաս կազմելու Հ.Մ.Ը.Մ.ի Լիբանանի ֆութպոլի ներկայացուցչական խումբին։

Նորանկախ Հայաստանի Հ.Մ.Ը.Մ.ական առաջին սերունդի հաւատաւոր ներկայացուցիչներէն մէկը կը հանդիսանայ եղբ. Վարդան Բախշեան, Հ.Մ.Ը.Մ.ի Երեւանի մասնաճիւղին առաջին ատենապետը եւ Հ.Մ.Ը.Մ.ի Կեդրոնական Վարչութեան հայրենի առաջին անդամը։

Եղբ. Վարդան Բախշեան ծնած է 1 Յունիս 1965-ին, Արմաւիր։ Եղած է Արցախեան ժողովրդային շարժումի ՀՈՒԴ (Հայ Ուսանողութեան Դաշինք) միաւորման հիմնադիրներէն։ 2 Դեկտեմբեր 1989-ին, Հայաստանի մէջ Հ.Մ.Ը.Մ.ի վերընձիւղումէն ետք, եղբ. Վարդան կ’ըլլայ Հ.Մ.Ը.Մ.ի Երեւանի մասնաճիւղի կազմութեան նախաձեռնողներէն մէկը եւ վարչութեան առաջին ատենապետը։ Ապրիլ 1991-ին, ան կը մասնակցի Հ.Մ.Ը.Մ.ի Ե. Պատգամաւորական Ընդհանուր Ժողովին եւ կ’ընտրուի Հ.Մ.Ը.Մ.ի Կեդրոնական Վարչութեան անդամ։

16 Դեկտեմբեր 1991-ին, եղբ. Բախշեան կը նահատակուի Արցախի Հասանապատ գիւղի ազատագրման կռիւներուն։

Արցախեան պահանջատիրութեան նուիրեալ սերունդի ներկայացուցիչներէն է եղբ. Վաչէ Ռոստոմեանը, որ ծնած է 1961-ին, Արմաւիրի մարզի Կրիբոյետով գիւղը։ Հայաստանի մէջ Հ.Մ.Ը.Մ.ական շարժումի ստեղծումէն անմիջապէս ետք, ան մաս կազմած է միութեան եւ «Միշտ պատրա՛ստ» նշանաբանով եղած է Արցախեան պայքարի առաջին գիծերուն վրայ։

Շուշիի առանձնակի գումարտակին հետ, եղբ. Վաչէ մասնակցած է բազմաթիւ կռիւներու եւ իր զինակից ու գաղափարակից եղբ. Վարդան Բախշեանի եւ Գագիկ Գրիգորեանի հետ նահատակուած է 16 Դեկտեմբեր 1991-ին, Հասանապատի ազատագրման կռիւներուն։

Եղբ. Վաչէի անունով կը կոչուին Կրիբոյետովի միջնակարգ վարժարանը, տեղւոյն Հ.Յ.Դ. Կոմիտէն եւ Հ.Մ.Ը.Մ.-Հ.Ա.Ս.Կ.ի նորաբաց գրասենեակը։

Շուշիի ազատագրման կռիւներուն զոհուած Հ.Մ.Ը.Մ.ական նահատակն է եղբ. Վիգէն Զաքարեան։

Ան ծնած է 1969-ին, Պուրճ Համուտ։ Փոքր տարիքին անդամակցած է Հ.Մ.Ը.Մ.ին, նախ իբրեւ տարազաւոր գայլիկ ու ապա՝ սկաուտ, երէց։ Աւելի ուշ, ան մաս կազմած է Հ.Մ.Ը.Մ.ի Լիբանանի հեծելարշաւի խումբին։ Միաժամանակ, ան անդամակցած է Հ.Յ.Դ. Լիբանանի Երիտասարդական Միութեան եւ իր մասնակցութիւնը բերած է Լիբանանի քաղաքացիական պատերազմի օրերուն՝ հայահոծ թաղերու ինքնապաշտպանութեան աշխատանքին։

Արցախեան պայքարի կոչին անսալով, Ապրիլ 1992-ին եղբ. Վիգէն կը մեկնի Հայաստան՝ անցնելու համար Արցախ։ Կը մասնակցի Շուշիի ազատագրման հերոսական կռիւներուն եւ կը նահատակուի Լիսագորի բարձունքներուն դիմաց՝ 8 Մայիս 1992-ին։ Կը թաղուի Եռաբլուրի նահատակաց պանթէոնը, Երեւան։

Յետ-մահու ան կը պարգեւատրուի Լ.Ղ.Հանրապետութեան «Մարտական խաչ» երկրորդ աստիճանի շքանշանով եւ «Արիութեան համար» մետալով։

Ժիր, կենսունակ եւ վեհ կեցուածքով եղբ. Յակոբ Առուստամեան 18 տարեկանին նահատակուեցաւ 18 Դեկտեմբեր 1996-ին, Արցախի մէջ զինուորական պարտքը կատարած պահուն։

Եղբ. Յակոբ Չարենցաւանի մասնաճիւղին խմբապետն էր։ Ան Հ.Մ.Ը.Մ.ին անդամակցած է Հայաստանի մէջ սկաուտութեան վերընձիւղման առաջին օրերուն։ 1996-ի գարնան մեկնած է բանակ եւ զինուորական իր ծառայութիւնը կատարած է Արցախի մէջ։ Ան իր հրամանատարներուն սիրելին էր։ Սկաուտութիւնը մեծ դեր ունեցած է իր կեանքին մէջ։ Փորձառու սկաուտը բանակին մէջ լաւագոյն զինուորներէն էր։